Ποιους προσβάλλει η Ερπητοειδής Δερματίτιδα
Η νόσος αυτή προσβάλλει περίπου 1,5 φορά συχνότερα τους άνδρες συγκριτικά με τις γυναίκες και επηρεάζει κυρίως τα άτομα μέσης ηλικίας με ανοιχτόχρωμη επιδερμίδα.
Συμπτώματα Ερπητοειδούς Δερματίτιδας
Αρχικά, αναπτύσσεται ένα κνησμώδες εξάνθημα, το οποίο συνοδεύεται από ερεθισμό και επιφέρει φλεγμονή. Επίσης, εντοπίζονται κηλιδοβλατιδώδεις βλάβες, φουσκάλες και συμμετρικές, ερυθρές φυσαλίδες, οι οποίες διατάσσονται κυκλικά ή ημικυκλικά σε όλο το σώμα.
Ξεκινούν από το τριχωτό της κεφαλής και από το μέτωπο, επεκτείνονται στο στήθος και στη συνέχεια εξαπλώνονται στους ώμους, στους βραχίονες, στους αγκώνες, στην πλάτη, στη γλουτιαία σχισμή και στα γόνατα. Πιο σπάνια, μπορεί να εντοπιστούν και στους βλεννογόνους. Στη συνέχεια, ακολουθεί διάνοιξη αυτών των φυσαλίδων, με αποτέλεσμα να δημιουργούνται στο δέρμα επώδυνες ελκώσεις.
Ταυτόχρονα, εκδηλώνονται πολύ κνησμώδεις πομφόλυγες στο δέρμα, οι οποίες, όταν σπάνε, έχουν ως συνέπεια το σχηματισμό διαβρώσεων. Οι διαβρώσεις αυτές αφήνουν μελάχρωση, έπειτα από την επούλωσης τους. Στο στόμα, μάλιστα, των ασθενών εμφανίζονται σε ποσοστό 20-30% μικρές συνήθως άφθες, που υποτροπιάζουν συχνά.
Επιβαρυντικοί παράγοντες
Παράγοντες, όπως το ιώδιο, τα σκευάσματα που εμπεριέχουν συγκεντρώσεις ιωδιούχων ακτινολογικών σκιαστικών, τα πόσιμα αντιβηχικά διαλύματα και τα θαλασσινά ψάρια ή τα οστρακοειδή, μπορεί να οδηγήσουν σε επιδείνωση των συμπτωμάτων της Ερπητοειδούς Δερματίτιδας.
Διάγνωση Ερπητοειδούς Δερματίτιδας
Η Ερπητοειδής Δερματίτιδας αποτελεί μία εξαιρετικά σπάνια ασθένεια του δέρματος κι όταν βρίσκεται σε πρωταρχικό στάδιο, καθίσταται δύσκολα ανιχνεύσιμη. Η νόσος, μάλιστα, πολλές φορές, μπορεί να συγχέεται με ασθένειες, όπως το έκζεμα, το πολύμορφο ερύθημα κ.ά.
Κρίνεται απαραίτητη η ανίχνευση των αντισωμάτων ΙgA στο δέρμα του πάσχοντος. Αυτό επιτυγχάνεται, όταν παραλαμβάνεται δείγμα από το δέρμα και αποστέλλεται σε ειδικά εργαστήρια. Χρειάζεται, επιπλέον, να γίνει βιοψία του λεπτού εντέρου, προκειμένου να επιβεβαιωθεί η ύπαρξη Κοιλιοκάκης.
Παράλληλα, ο Ανοσοφθορισμός βοηθάει σε μεγάλο βαθμό να πραγματοποιηθεί μίας επιτυχής διάγνωση. Ο Άμεσος και Έμμεσος Ανοσοφθορισμός αποτελούν πάρα πολύ εξειδικευμένες Ανοσολογικές εξετάσεις, οι οποίες, πέραν της επιβεβαίωσης της διάγνωσης, συνδράμουν στη διαφοροδιάγνωση μεταξύ άλλων Αυτοάνοσων νοσημάτων με πομφόλυγες. Ο Άμεσος Ανοσοφθορισμός διενεργείται με λήψη δέρματος, όπως στην βιοψία, ενώ ο Έμμεσος Ανοσοφθορισμός επιτυγχάνεται μέσω της λήψης αίματος.
Συνήθης Θεραπεία Ερπητοειδούς Δερματίτιδας
Η θεραπεία της Ερπητοειδούς Δερματίτιδας στηρίζεται στην υιοθέτηση μίας διατροφής, απαλλαγμένης από γλουτένη εφ’ όρου ζωής. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, μπορεί να αποκατασταθεί ευκολότερα ο βλεννογόνος του λεπτού εντέρου στη φυσιολογική του μορφή, μέσα σε χρονικό διάστημα μερικών ημερών. Ωστόσο, απαιτείται περισσότερος χρόνος, προκειμένου να εξαλειφθούν οι δερματικές βλάβες.
Το ιώδιο μπορεί να οδηγήσει σε έξαρση των αλλοιώσεων του δέρματος. Γι’ αυτό συνιστάται η αποφυγή του ιωδιούχου αλατιού, του ψαριού και της χρωστικής των τροφίμων. Επίσης, χορηγείται πολλές φορές και φαρμακευτική αγωγή.
Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις όπου η αποφυγή της Γλουτένης και η τοπική χρήση μειγμάτων Κορτιζόνης και Αντιισταμινικού για τον κνησμό έχουν συνεισφέρει σε μεγάλο βαθμό στον έλεγχο της νόσου και στην αυτόματη υποχώρηση της. Εντούτοις, αν η Ερπητοειδής Δερματίτιδα έχει εξελιχθεί σε προχωρημένο στάδιο, ενδείκνυται η χορήγηση Δαμψόνης, Σουλφαπυριδίνης ή Κορτιζόνης.
Εξατομικευμένα Θεραπευτικά Πρωτόκολλα
Το δέρμα μας αποτελεί το πιο μεγάλο όργανο του ανθρώπινου σώματος, αντικατοπτρίζει τη συνολική καλή κατάσταση της υγείας μας και νοσεί ή γηράσκει στο βαθμό που γηράσκει ή νοσεί όλος ο οργανισμός βιοχημικά. Οι συνήθειες θεραπείες βασίζονται στη χορήγηση φαρμάκων, προκειμένου να περιοριστούν τα επίπονα συμπτώματα των διάφορων δερματοπαθειών, χωρίς, όμως, να εξασφαλίζεται η υγεία του δέρματος σε μόνιμη βάση. Πέραν αυτού, τα χορηγούμενα φάρμακα προκαλούν πλήθος παρενεργειών στον οργανισμό του ανθρώπου.
Η Σύγχρονη Ιατρική Προσέγγιση, η οποία ερευνά τις πραγματικές αιτίες του αυτοάνοσου δερματολογικού νοσήματος, δηλαδή της Ερπητοειδούς Δερματίτιδας, εστιάζει στη βελτίωση της υγείας και στην αύξηση της ποιότητας ζωής των ασθενών.
Χρησιμοποιεί τις πιο σύγχρονες θεραπείες και πρωτόκολλα και διαφοροποιείται ως προς την προσέγγιση στα εξής:
Διάγνωση
Ο ασθενής καλείται να συμπληρώσει ένα πλήρες επιγενετικό ιατρικό ιστορικό, το οποίο εξετάζει το σύνολο των επιγενετικών παραγόντων που ενοχοποιούνται ο καθένας ξεχωριστά ή σε συνδυασμό μεταξύ τους για την αυτοανοσία, μία κατάσταση κατά την οποία το ανοσοποιητικό σύστημα διαταράσσεται, με αποτέλεσμα να μην αναγνωρίζει τα κύτταρα του οργανισμού του.
Επιπλέον, διενεργούνται εξειδικευμένες μοριακές εξετάσεις, οι οποίες ανευρίσκουν τα αίτια που προκαλούν την Ερπητοειδή Δερματίτιδα, σε κυτταρικό επίπεδο.
Θεραπευτική Αντιμετώπιση
Βάσει των ευρημάτων, διαμορφώνονται αποκλειστικά εξατομικευμένα ιατρικά πρωτόκολλα που αντιμετωπίζουν και αποκαθιστούν τα αίτια που προκαλούν τη νόσο. Πρόκειται, δηλαδή, για μία αιτιολογική αντιμετώπιση κι όχι συμπτωματική. Χορηγούνται εξατομικευμένες ιατρικές αγωγές, τις οποίες ο ασθενής προμηθεύεται από επιλεγμένα φαρμακεία.
Παρακολούθηση
Η πορεία της νόσου εξετάζεται σε μηνιαία βάση και οι αγωγές παραμετροποιούνται βάσει του συνόλου των συμπτωμάτων και άλλων βιοχημικών δεικτών. Με αυτόν τον τρόπο, βελτιστοποιείται ο χρόνος θεραπείας και επιτυγχάνεται το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα.
Η συμμόρφωση του ασθενούς στη θεραπευτική αγωγή έχει μεγάλη σπουδαιότητα στην αιτιολογική αυτή προσέγγιση και αντιμετώπιση των Αυτοάνοσων Δερματολογικών Νοσημάτων, όπως είναι η Ερπητοειδής Δερματίτιδα. Χρειάζεται πειθαρχία και αυστηρή τήρηση του εκάστοτε εξατομικευμένου ιατρικού πρωτοκόλλου, καθώς και του συνόλου των οδηγιών που θα λαμβάνει από την Ιατρική Ομάδα.