Κηρίον
Το κηρίο αποτελεί μία εξαιρετικά μεταδοτική πάθηση του δέρματος, η οποία παρατηρείται συχνότερα σε παιδιά ηλικίας από 2 έως 5 ετών. Το μολυσματικό κηρίο συνήθως οφείλεται σε έναν κόκκο που πολλαπλασιάζεται κατά τους θερινούς μήνες και προκαλεί την παραγωγή πύου, το οποίο μοιάζει με την όψη λιωμένου κεριού, όταν επέρχεται η πήξη του.
Παράγοντες που ευνοούν την εμφάνιση κηρίου είναι η κακή υγιεινή, τα δήγματα εντόμων και γενικότερα οι κνησμώδεις καταστάσεις που συντελούν στη δημιουργία μικρών δερματικών τραυμάτων.
Θεραπευτικές αγωγές για το Κηρίον
Η αλοιφή μουπιροσίνη αποτελεί το πρώτο τοπικό αντιβιοτικό που έλαβε έγκριση για την θεραπεία του κηρίου. Η Βακιτρακίνη, επίσης, χρησιμοποιείται ευρέως, με υψηλά, ωστόσο, ποσοστά αποτυχίας.
Θεραπεία με αντιβιοτικά που είναι ανθεκτικά στις β-λακταμάσες, όπως η δικλοξασιλίνη, η κλοξασιλίνη, η κεφαλεξίνη, η αζιθρομυκίνη, η ερυθρομυκίνη και η αμοξυσιλίνη/κλαβουλανικό οξύ, είναι αποτελεσματική για την καταπολέμηση του βακτηρίου που προκαλεί το κηρίο. Το από του στόματος αντιβιοτικό επιλογής για παιδιά με κηρίο είναι η κεφαλεξίνη.
Ερυσίπελας
Το ερυσίπελας αποτελεί μία επιφανειακή λοίμωξη του δέρματος και προσβάλλει σε μεγάλο βαθμό τα αγγεία των λεμφαδένων αδένων. Επηρεάζει συχνότερα τα βρέφη, τους ηλικιωμένους και τα άτομα νεαρής ηλικίας. Στο σημείο της λοίμωξης, εκδηλώνονται ερυθρές και επώδυνες κηλίδες, οι οποίες αυξάνουν σε μέγεθος και οδηγούν στο σχηματισμό μίας επαρμένης, στιλπνής πλάκας με σαφώς οριζόμενα όρια.
Αιτιολογικοί παράγοντες πρόκλησης ερυσιπέλατος είναι οι στρεπτόκοκκοι της ομάδος Α, σε συνδυασμό με τους στρεπτόκοκκους της ομάδας G. Κάποιο τοπικό τραύμα ή έγκαυμα, έλκη, ψωριασικές ή εκζεματικές βλάβες και μυκητιάσεις αποτελούν παράγοντες που διευκολύνουν την είσοδο των βακτηρίων στο ανθρώπινο δέρμα.
Θεραπευτικές αγωγές για το Ερυσίπελας
Η πενικιλίνη αποτελεί μία κατάλληλη θεραπευτική επιλογή, ενώ σε πιο σοβαρές λοιμώξεις συνιστάται ενδοφλέβια αγωγή. Σε περιπτώσεις υποτροπιάζοντος ερυσιπέλατος είναι απαραίτητη η χορήγηση μακροχρόνιας προφυλακτικής αγωγής, στην οποία συμπεριλαμβάνεται χαμηλή δόση πενικιλίνης ή ερυθρομυκίνης.
Ερύθρασμα
Το ερύθρασμα είναι μία συχνή επιφανειακή λοίμωξη του δέρματος που προκαλείται από το Corynobacterium minutissimum. Από τη συγκεκριμένη πάθηση επηρεάζονται συνήθως οι υγρές περιοχές του σώματος, δηλαδή οι μεσογλουτιαίες σχισμές, οι μασχάλες, οι μεσοδακτύλιοι χώροι και οι υπομαστικές χώρες.
Το ερύθρασμα μπορεί να προκαλέσει κνησμό και δυσφορία. Ωστόσο, τις περισσότερες φορές δεν εμφανίζονται συμπτώματα και παρατηρείται από τον ασθενή μονάχα αλλαγή του χρώματος στο δέρμα.
Τα παχύσαρκα άτομα και οι πάσχοντες από διαβήτη είναι περισσότερο ευάλωτοι στο ερύθρασμα. Άλλες παράμετροι που μπορούν να οδηγήσουν σε ερύθρασμα είναι το θερμό και υγρό κλίμα, η αυξημένη ηλικία, η ανοσοανεπάρκεια, η υπεριδρωσία και η κακή υγιεινή του σώματος.
Θεραπευτικές αγωγές για το Ερύθρασμα
Η θεραπεία για την αντιμετώπιση του ερυθράσματος περιλαμβάνει τοπικά αντιβιοτικά, από του στόματος αντιβιοτικά και λοιπές θεραπείες. Η πιο συχνή θεραπεία είναι Tab Ερυθρομυκίνη 250mg ανά 6 ώρες για 7-14 μέρες, η οποία συνήθως προσδίδει αποτελέσματα. Τοπικές θεραπείες, όπως η γέλη ερυθρομυκίνης 2% και το διάλυμα κλινταμικίνης 2%, συμβάλλουν αρκετά στην εξάλειψη των συμπτωμάτων.
Έκθυμα
Το έκθυμα αποτελεί μία βακτηριδιακή λοίμωξη του δέρματος, η οποία παρουσιάζει αρκετές ομοιότητες με το κηρίο και προσβάλλει κυρίως άτομα που χαρακτηρίζονται από εξασθενημένο ανοσοποιητικό σύστημα ή ανθρώπους που δεν τηρούν τους κανόνες υγιεινής.
Το έκθυμα παρουσιάζεται συχνότερα στα κάτω άκρα, ως αποτέλεσμα επιφανειακών βλαβών, δηγμάτων εντόμου και διαφόρων τραυμάτων. Οι αλλοιώσεις που παρατηρούνται στο δέρμα ξεκινούν σαν ανώδυνες ερυθρές κηλίδες, σταδιακά έπεται η εξέλιξη του σε βλατίδες και εν τέλει σε αιμορραγικές φλύκταινες και φυσαλίδες.
Οι αρχικές κύστες και φυσαλίδες αυξάνονται σε μέγεθος και υφίστανται ρήξη, με επακόλουθο το σχηματισμό μιας προσκολλημένης κρούστας, η οποία καλύπτει ένα έλκος.
Θεραπευτικές αγωγές για το Έκθυμα
Το κοινό έκθυμα προκαλείται από στρεπτόκοκκο και σταφυλόκοκκο και θεραπεύεται με μουπιροσίνη, δικλοξασιλλίνη και κεφαλεξίνη. Το γαγγραινώδες έκθυμα καταπολεμείται με ενδοφλέβια αντιβιοτικά, όπως η αμινογλυκοσίδη.
Σταφυλοκοκκικό ουλώδες δερματικό Σύνδρομο
Το σταφυλοκοκκικό ουλώδες δερματικό σύνδρομο είναι μία νόσος που επέρχεται από αποφολιδωτή τοξίνη, η οποία παράγεται από τον S.aureus. Η πάθηση αυτή συναντάται περισσότερο σε άτομα βρεφικής και παιδικής ηλικίας και σπανιότερα σε ενήλικες και περιλαμβάνει ένα ευρύ φάσμα βαρύτητας από ήπιες τοπικές αντιδράσεις μέχρι σοβαρές απειλητικές για τη ζωή λοιμώξεις.
Το σύνδρομο αρχικά μπορεί να εκδηλωθεί με τη μορφή φαρυγγίτιδας, επιπεφυκίτιδας ή ομφαλίτιδας. Στην πορεία εμφανίζεται πυρετός. Αφού παρέλθει χρονικό διάστημα μίας ή δύο ημερών, αναπτύσσονται στην κεφαλή ή/και στον τράχηλο ερυθηματώδεις βλάβες, οι οποίες εξελίσσονται σε διαυγείς φυσαλίδες. Οι φυσαλίδες αυξάνονται σε μέγεθος, ενώ επέρχεται η ρήξη τους και η επανεμφάνιση τους τις επόμενες 2-3 ημέρες.
Η ανοσοανεπάρκεια του οργανισμού, ως αποτέλεσμα του HIV, η υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ και η χρήση ανοσοκατασταλτικών φαρμάκων ή ηρωίνης αποτελούν παράγοντες που οδηγούν στην ανάπτυξη του συνδρόμου.
Θεραπευτικές αγωγές για το Σταφυλοκοκκικό ουλώδες δερματικό Σύνδρομο
Σε ήπιες περιπτώσεις, μέσω της χρήσης αντιβιοτικών, τα συμπτώματα περιορίζονται σε λίγες ημέρες, δίχως να δημιουργηθούν ουλές.
Κυτταρίτις
Η κυτταρίτις αποτελεί μία λοίμωξη του δέρματος και των υποδορίων ιστών και προκαλείται έπειτα από κάποια τραυματική ρήξη του δέρματος. Ενδέχεται, μάλιστα, η εμφάνιση της να προκύπτει ως απόρροια κάποιας υποκείμενης λοίμωξης, όπως είναι η οστεομυελίτιδα ή η βακτηριαιμία. Η κυτταρίτιδα αποτελεί μία πολύ σοβαρή νόσο, διότι δύναται να μεταδοθεί πολύ εύκολα μέσω των λεμφαγγείων στο αίμα.
Θεραπείες για την αντιμετώπιση της Κυτταρίτιδος
Η θεραπεία της κυτταρίτιδος συνίσταται στην αντιβιοτική θεραπεία του Staph.aureus και του στρεπτόκοκκου. Εάν η λοίμωξη επεκτείνεται με γοργούς ρυθμούς, παρουσιάζονται συστηματικά συμπτώματα ή ο ασθενής έχει συννοσηρότητα, τότε χορηγούνται αντιβιοτικά ενδοφλεβίως και ενδείκνυται η άμεση εισαγωγή του ασθενούς σε νοσοκομείο.
Θυλακίτις
Οι θυλακίτιδες αποτελούν φλεγμονές του θύλακα των τριχών, με αποτέλεσμα τη δημιουργία ενός πολύ μικρού αποστήματος και προκύπτουν λόγω των συνθηκών αυξημένης θερμοκρασίας, υγρασίας και εφίδρωσης. Ο Staph. Aureus αποτελεί την πιο συχνή αιτία λοίμωξης και η τοπική θεραπεία συνήθως αρκεί για την εξάλειψη των συμπτωμάτων.
Απόστημα
Απόστημα ονομάζεται η συσσώρευση πύου, το οποίο περιβάλλεται από ερύθημα και σκληρό κοκκιώδη ιστό. Τα αποστήματα προκαλούνται έπειτα από υψηλές συγκεντρώσεις παθογόνων που εισέρχονται από τα θυλάκια των τριχών και καθίσταται αδύνατη η υποχώρηση τους. Η θεραπεία του αποστήματος επιτυγχάνεται μέσω διάνοιξης και παροχέτευσης.
Παρωνυχία
Πρόκειται για λοίμωξη της επιδερμίδας που περιβάλλει το νύχι, η οποία προκαλείται έπειτα από είσφρυση. Θεραπεύεται με διάνοιξη και παροχέτευση, ενώ σε περιπτώσεις υπονυχίου αποστήματος ενδείκνυται ονυχεκτομή. Ταυτόχρονα, συνιστάται η χρήση αντιβιοτικών, όπως η κεφαλεξίνη ή η αμοξυσιλλίνη.
Ακροδακτυλίτις
Πρόκειται για μία λοίμωξη του τελικού πολφού του ακροδακτύλου, η οποία πιθανόν πυροδοτείται από κάποιο τραύμα ή προϋπάρχουσα παρωνυχία. Εκδηλώνεται πόνος, ερύθημα και οίδημα στην περιοχή που επηρεάζεται.
Αν δε χορηγηθεί κάποια θεραπευτική αγωγή, η ακροδακτυλίτιδα μπορεί να εξελιχθεί σε οστεομυελίτιδα. Η θεραπεία της πρώιμης ακροδακτυλίτιδας μπορεί να επιτευχθεί με τη χορήγηση αντιβιοτικών διά στόματος. Διαφορετικά, απαιτείται διάνοιξη και παροχέτευση. Παράλληλα, αντισταφυλοκοκκικές πενικιλίνες και κεφαλεξίνη αποτελούν αποτελεσματικές θεραπευτικές προσεγγίσεις.
Καμπτική τενοντοθυλακίτις
Είναι μία λοίμωξη του ελύτρου των καμπτήρων τενόντων της άκρας χειρός, η οποία οφείλεται σε τραυματισμό του δέρματος και σημειώνεται συμμετρική διόγκωση του δακτύλου που βρίσκεται σε μερική κάμψη. Ως υπεύθυνοι μικροοργανισμοί που συμβάλλουν στην εμφάνιση της συγκεκριμένης λοίμωξης θεωρούνται ο Staph.Aureus και ο Streptococcus. Η ενδοφλέβια χορήγηση κεφαλοσπορίνης ή αμοξυσιλλίνης ενδείκνυται για την εξάλειψη των συμπτωμάτων.
Τριχοφωλεακό απόστημα (Κύστη κόκκυγος)
Το τριχιφωλεακό απόστημα εντοπίζεται στην επί του κόκκυγος γλουτιαία σχισμή και ξεκινά σα μία διάνοιξη του δέρματος, η οποία συνδράμει στη δημιουργία μικρού βοθρίου. Αυτό καλύπτεται με πλακώδες επιθήλιο, στο οποίο παράγονται τρίχες και κερατίνη με επακόλουθο την πρόκληση απόφραξης και αποστήματος.
Ως αιτιολογικοί παράγοντες της κύστης κόκκυγος αναφέρονται η παχυσαρκία, η καθιστική ζωή, η δασυτριχία, η κακή υγιεινή, καθώς κι η υπεριδρωσία.
Η θεραπεία περιλαμβάνει τη διάνοιξη και παροχέτευση λόγω της μεγάλης πιθανότητας υποτροπής, ενώ προκειμένου να εξαλειφθεί ο κοκκιώδης ιστός συνιστάται συμπληρωματική εκτομή, αφού παρέλθουν τρεις μήνες.
Θεραπευτικά Πρωτόκολλα για τις Μικροβιακές λοιμώξεις
Με βάση τη βαρύτητα των συμπτωμάτων, χορηγούνται από τους ιατρούς αντιβιοτικές αγωγές, ενώ σε αρκετές περιπτώσεις απαιτείται χειρουργικός καθαρισμός.
Ενίσχυση της άμυνας του οργανισμού
Είναι σημαντικό να τονιστεί ότι το ανοσοποιητικό σύστημα του οργανισμού παίζει πρωτεύοντα ρόλο στην ανάπτυξη Μικροβιακών Λοιμώξεων. Όταν οι άμυνες του οργανισμού εξασθενούν, το σώμα μας έχει προδιάθεση να εμφανίσει μία σειρά από διάφορα προβλήματα υγείας. Αυτό εξηγείται από το γεγονός ότι, όταν το ανοσοποιητικό σύστημα είναι ισχυρό, τότε οποιαδήποτε φλεγμονή καταστέλλεται και σπάνια παρατηρούνται υποτροπές. Επομένως,η ενίσχυση του ανοσοποιητικού συστήματος είναι φλέγον και ουσιαστικό ζήτημα.
Πλέον υπάρχουν εξειδικευμένες εξετάσεις οι οποίες φωτογραφίζουν με ακρίβεια την κατάσταση του ανοσοποιητικού μας συστήματος. Η ενίσχυση του ανοσοποιητικού συστήματος κάθε ασθενούς, η οποία μπορεί να συστηθεί ακόμη κι όταν υπάρχει υποψία μόλυνσης, επιτυγχάνεται με τη χορήγηση μείγματος (blend) μικροθρεπτικών συστατικών, μέσω του οποίου ενδυναμώνεται άμεσα η άμυνα του οργανισμού.
Επιπλέον φυσικοί τρόποι ενίσχυσης του ανοσοποιητικού συστήματος
- Ενδυνάμωση του ανοσοποιητικού μέσα από εξειδικευμένα και εξατομικευμένα πρωτόκολλα θεραπείας.
- Διάγνωση και καταπολέμηση άλλων φλεγμονών μέσα από εξειδικευμένες εξετάσεις.
- Αποφυγή του άγχους και χρόνιου stress. Το συναισθηματικό στρες προκαλεί ορμονικές διαταραχές. Τα επίπεδα κορτιζόλης (ορμόνης του stress) αυξάνονται, με αποτέλεσμα η αδρεναλίνη στα επινεφρίδιά μας να εξαντλείται. Τα κύτταρα υφίστανται μεταλλάξεις και το περιβάλλον του γίνεται νοσηρό και ευάλωτο.
- Διακοπή του καπνίσματος. Το κάπνισμα, όπως έχει αποδειχθεί σε πολλές μελέτες, καταστέλλει την ανοσία κυτταρικού τύπου.
- Χρειάζεται επαρκής ύπνος, γιατί διαφορετικά μειώνονται τα επίπεδα μελατονίνης. Η μελατονίνη αποτελεί τη βασική ορμόνη η οποία αναστέλλει την ανάπτυξη των καρκινικών κυττάρων. Χωρίς αυτήν, τα καρκινικά κύτταρα αυξάνονται και οι κιρκάδιοι ρυθμοί των επιπέδων ορμονών μας συνθλίβονται.
- Ορμονική Αποκατάσταση του οργανισμού μας.
