Μολυσματική Τέρμινθος

Τι είναι η Μολυσματική Τέρμινθος

Η μολυσματική τέρμινθος αποτελεί μια συχνή, μεταδοτική δερματοπάθεια. Πρόκειται για μία καλοήθη ιογενή λοίμωξη του δέρματος και των βλεννογόνων, που οφείλεται στον ιό Molluscum Contagiosum, κι εμφανίζεται στο ανώτερο στρώμα της επιδερμίδας με χαρακτηριστικές δερματικές αλλοιώσεις.

Υπάρχουν τέσσερις τύποι του ιού: MCV-1, MCV-2, MCV-3 και MCV-4. Ο πιο συχνός εξ αυτών είναι ο ιός MCV-1, ενώ ο MCV-2 εντοπίζεται συχνότερα σε ενήλικες κι αποτελεί σεξουαλικώς μεταδιδόμενο νόσημα. Η λοίμωξη μπορεί να επηρεάσει άτομα κάθε ηλικίας, κυρίως όμως προσβάλλει τα παιδιά από 1 ως 10 ετών, τους σεξουαλικά ενεργούς ενήλικες και όσους έχουν αποδυναμωμένο ανοσοποιητικό σύστημα.

Σημεία εμφάνισης δερματικών βλαβών

Οι δερματικές βλάβες που προκαλεί η Μολυσματική Τέρμινθος μπορούν να εντοπιστούν στο πρόσωπο και τον κορμό, όταν η λοίμωξη προσβάλλει τα παιδιά. Οι αλλοιώσεις της μολυσματικής τερμίνθου στους ενήλικες εμφανίζονται ως σπυράκια στην περιοχή των γεννητικών οργάνων, στα εσωτερικά των μηρών, στην περιοχή του πρωκτού και στην κοιλιά.

Συμπτώματα Μολυσματικής Τερμίνθου

Η μολυσματική τέρμινθος εκδηλώνεται ως ερεθισμός του δέρματος με μικρά σπυράκια, μεγέθους 1-10 χιλιοστών που μοιάζουν με ογκίδια, ελιές ή μαργαριτάρια. Κλινικά, οι τυπικές βλάβες έχουν συνήθως μικρή διάμετρο (2-6mm) και κυμαίνονται σε αριθμό μεταξύ 10-20 σε υγιή άτομα. Ωστόσο, μπορεί να επέλθει ραγδαία αύξηση των βλαβών σε άτομα με ανίσχυρο ανοσοποιητικό σύστημα. Είναι στρογγυλές, λευκές και γυαλιστερές βλατίδες με ομφαλωτό κέντρο, στις οποίες εμπεριέχεται ένα παχύρρευστο υλικό, το σωμάτιο της τερμίνθου. Πολλές φορές, μάλιστα, η μολυσματική τέρμινθος συγχέεται με τη µυρµηγκιά ή τον σταφυλόκοκκο.

Τα σπυράκια της μολυσματικής τερμίνθου συνήθως δεν επιφέρουν πόνο, εκτός αν προκληθεί μόλυνση ή παρουσιαστεί φλεγμονή. Συχνά, μπορεί να επέλθει κνησμός. Ενδέχεται, παράλληλα, στο κέντρο τους να παρουσιάσουν και μικρή αιμορραγία. Εάν, μάλιστα, προκληθεί εξαγωγή του σωματίου της τερμίνθου, αναβλύζει τοπικά αίμα, που τροφοδοτεί την ιογενή αποικία. Σε ποσοστό 10% των περιπτώσεων, είναι πολύ πιθανή η εμφάνιση εκζέματος πέριξ των αλλοιώσεων. Οι άνθρωποι με ατοπική δερματίτιδα ενέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο να προσβληθούν από τον ιό, εξαιτίας των μικροσκοπικών αμυχών που εντοπίζονται στην επιδερμίδα τους.

Ο χρόνος επώασης, δηλαδή το χρονικό διάστημα που μεσολαβεί από τη μόλυνση μέχρι την εκδήλωση των κλινικών βλαβών, κυμαίνεται κατά μέσο όρο από 2 έως 7 εβδομάδες, δεν αποκλείεται, ωστόσο, να είναι μεγαλύτερος. Μέσα σε 6-9 µήνες οι βλατίδες υποχωρούν, επιτυγχάνεται δηλαδή αυτοΐαση. Σε αντίθεση με άλλους ιούς του δέρματος, που ενδέχεται να παραμείνουν σε λανθάνουσα κατάσταση στον ανθρώπινο οργανισμό και να υποτροπιάσουν στο μέλλον, ο ιός της τερμίνθου εκριζώνεται αποτελεσματικά με συστηματική θεραπεία.

Τρόποι μετάδοσης Μολυσματικής Τερμίνθου

Η μετάδοση του ιού επιτυγχάνεται μέσω της χρήσης μολυσμένων από τον ιό αντικειμένων, όπως είναι οι πετσέτες και τα σεντόνια, αλλά και μπορεί να γίνει και με την άμεση δερματική επαφή. Οι πισίνες, τα κολυμβητήρια και τα κλειστά γυμναστήρια ευνοούν την εξάπλωση της νόσου.

Επίσης, η μολυσματική τέρμινθος μπορεί να μεταδοθεί από το βρώμικο νερό και από την άμμο της παραλίας, στην οποία ξαπλώνουμε το καλοκαίρι, ενώ στα παιδιά η ξηροδερμία και η ατοπική δερματίτιδα αποτελούν ισχυρούς προδιαθεσικούς παράγοντες. Στους ενήλικες, ο ιός μεταδίδεται στη γεννητική περιοχή με τη σεξουαλική επαφή.

Ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό της μολυσματικής τερμίνθου αποτελεί το γεγονός ότι ο ιός μεταδίδεται στο ίδιο άτομο από το ένα σημείο του σώματος σε άλλο μέσω της αφής, μια διαδικασία η οποία αποκαλείται αυτοενοφθαλμισμός. Ο ιός, εν ολίγοις, μπορεί να εμφανιστεί με ένα σπυράκι και µε αυτοενοφθαλµισµό να προκύψουν πολλά, συνήθως µέχρι και 20, αλλά και περισσότερα.

Θεραπευτικά πρωτόκολλα για τη Μολυσματική Τέρμινθο

Συνήθως, η θεραπεία δε θεωρείται απαραίτητη, καθώς η νόσος υποχωρεί από μόνη της σε διάστημα 12 με 18 μηνών και δεν αφήνει ουλές. Τις περισσότερες φορές, όμως προτείνεται θεραπεία, η οποία συμβάλλει αποτελεσματικά στη μείωση της μετάδοσης και του αυτοενοφθαλμισμού του ιού.

Οι θεραπευτικές επιλογές βασίζονται στον αριθμό, το μέγεθος, την εντόπιση και την ηλικία του ασθενούς και ποικίλουν. Οι δερματικές αλλοιώσεις, που προκαλούνται από τη μολυσματική τέρμινθο, μπορούν να εξαλειφθούν με εκπυρήνιση, εκρίζωση δηλαδή με ειδική λαβίδα που διαθέτουν οι δερματολόγοι. Καυστικά διαλύματα δεν αποκλείεται, επίσης, να έχουν ευεργετική επίδραση στην παρεμπόδιση της εξάπλωσης του ιού.

Η κρυοθεραπεία με υγρό άζωτο επιφέρει αποτελέσματα. Ωστόσο, όταν εφαρμόζεται, το άτομο βιώνει έντονο πόνο και η υπερβολική χρήση της μπορεί να προκαλέσει επιπλοκές.

Η χειρουργική αντιμετώπιση συνίσταται στην αφαίρεση και σύνθλιψη των βλαβών με χειρουργική λαβίδα (απόξεση) και στη συνέχεια έπεται η εφαρμογή βάμματος ιωδίου. Πρόκειται, όμως, για μια επώδυνη διαδικασία και στα παιδιά συνήθως γίνεται με τοπική ή γενική αναισθησία. Μια άλλη εναλλακτική θεραπεία είναι η χρήση υπερπαλμικού laser αλλά και σε αυτή εφαρμόζεται τοπική ή γενική αναισθησία, επειδή υφίσταται πόνος.

Η διαθερμοπηξία αποτελεί μία θεραπευτική μέθοδο, η οποία επιτυγχάνει άμεση αφαίρεση των βλαβών με τοπική αναισθησία. Άλλες μέθοδοι είναι η αντιμετώπιση των δερματικών αλλοιώσεων με κρέμα ιμικουιμόδης, ή με κυτταροστατικές ουσίες (ποδοφυλλίνη και ποδοφυλοτοξίνη).

Μια άλλη ιδιαίτερα αποτελεσματική θεραπεία είναι η χρήση laser CO2 με τοπική αναισθησία. Μέσα από τη συγκεκριμένη μέθοδο, ο δερματολόγος δύναται να ορίσει επακριβώς το ποσό της ενέργειας που θα μεταδοθεί στο δέρμα από τις δέσμες του laser και επιτυγχάνεται ο απόλυτος έλεγχος του βάθους της διείσδυσής τους σε αυτό. Το laser CO2 καυτηριάζει στοχευμένα το σημείο της βλάβης χωρίς να επηρεάζεται ο περιβάλλοντας ιστός, γεγονός που ενισχύει τη γρήγορη επούλωση της περιοχής και προσδίδει άριστο αισθητικό αποτέλεσμα.

Συχνά, κρίνεται επιτακτική ανάγκη η επανάληψη της θεραπείας λόγω ενδεχόμενης επανεμφάνισης των δερματικών αλλοιώσεων ή / και της ανάπτυξης νέων αλλοιώσεων, που προκύπτουν από τον πολλαπλασιασμό του ιού. Εύλογα, λοιπόν, κατόπιν θεραπευτικής αντιμετώπισης των δερματικών βλαβών συνιστάται η τακτική δερματική παρακολούθηση για την οριστική εκρίζωση του ιού.

Ενίσχυση του Ανοσοποιητικού Συστήματος