Παρασιτικές λοιμώξεις του δέρματος
Τα περισσότερα παράσιτα που επιβιώνουν στο ανθρώπινο δέρμα για ένα συγκεκριμένο χρονικό διάστημα ή καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής τους είναι τα έντομα και τα ακάρεα. Η παραμονή τους στον ανθρώπινο οργανισμό οδηγεί παρασιτικές λοιμώξεις στο δέρμα, οι οποίες επηρεάζουν ποικιλοτρόπως το άτομο.
Δήγματα εντόμων (κουνούπια-κοριοί-ψύλλοι)
Οι κοριοί εντοπίζονται σε ρωγμές και σχισμές των στρωμάτων, σε μαξιλάρια και σε τοίχους. Κινούνται με αργούς ρυθμούς και τσιμπούν το εκτεθειμένο δέρμα, συνήθως τη νύχτα. Οι ψύλλοι ζουν συνήθως στα ρούχα. Το δήγμα που προκαλείται από αυτά τα έντομα συνήθως δεν είναι επώδυνο, ωστόσο συχνά επέρχονται κνησμώδεις αντιδράσεις σε ορισμένους ασθενείς.
Οι δερματικές αλλοιώσεις που εμφανίζονται έπειτα από το τσίμπημα περιλαμβάνουν ερυθηματώδεις κηλίδες ή βλατίδες, οι οποίες επιφέρουν συχνά επίπονο κνησμό. Ταυτόχρονα, είναι πολύ πιθανή η ανάπτυξη πομφόλυγων στο ανθρώπινο δέρμα. Πρόκειται για βλάβες που σχηματίζουν γραμμικά μοτίβα ή δεν αποκλείεται να εμφανίζονται σε ομάδες. Σημεία και συμπτώματα εμφανίζονται συχνότερα σε νεαρά άτομα, εν αντιθέσει με ενήλικες μεγαλύτερης ηλικίας. Οι βλάβες σταδιακά υποχωρούν έπειτα από μία περίπου εβδομάδα.
Θεραπεία
Τα δήγματα των παρασίτων εξαλείφονται μέσω της χορήγησης τοπικών κορτικοστεροειδών ή και συστημικών αντιισταμινικών.
Ψείρες – Φθειρίαση
Οι ψείρες είναι έντομα που δεν πετούν, ρουφούν το ανθρώπινο αίμα και μεταδίδονται μέσω της στενής σωματικής επαφής. Μολύνουν συνήθως το τριχωτό της κεφαλής, το σώμα, την ηβική χώρα και τις βλεφαρίδες. Τα τρία είδη φθειρών παρουσιάζουν σημαντικές διαφοροποιήσεις ως προς τη μορφολογία και τα κλινικά χαρακτηριστικά. Οι φθείρες του κεφαλιού και οι ηβικές περνούν το συνολικό μέρος της διαβίωσης τους στον ξενιστή, σε αντίθεση με τις φθείρες του σώματος, οι οποίες ζουν στα ενδύματα.
Ψώρα
Η ψώρα είναι μία συχνή μεταδοτική παρασιτική λοίμωξη, η οποία συνοδεύεται από έντονο κνησμό και επιφέρει τη δημιουργία εξανθημάτων στο ανθρώπινο δέρμα. Προκαλείται από το ακάρι της ψώρας, ένα μικροσκοπικό παράσιτο που ζει και αναπαράγεται σε σήραγγες στην κεράτινη στιβάδα κι είναι γνωστό ως Sarcoptes scabiei var. Hominis.
Σημεία εμφάνισης Ψώρας
Η ψώρα μπορεί να αναπτυχθεί σε οποιοδήποτε σημείο του σώματος. Ωστόσο, τα ακάρεα προσβάλλουν συχνότερα τις μεσοδακτύλιες πτυχές, τα πλάγια των δακτύλων των χεριών, την επιφάνεια των καρπών, την περιοχή γύρω από τους αγκώνες, τη μέση, τις μασχάλες, καθώς και το δέρμα γύρω από τις θηλές των γυναικών. Παράλληλα, η κοιλιακή χώρα, το πέος, το όσχεο και η περιοχή των μηρών και των γλουτών αποτελούν συνήθη σημεία εντόπισης της ψώρας.
Συμπτώματα Ψώρας
Όταν ένα άτομο μολύνεται για πρώτη φορά από ψώρα, χρειάζεται περισσότερος χρόνος, προκειμένου να αναπτυχθεί αντίδραση στο ακάρι από το σώμα. Δεν αποκλείεται να παρέλθει χρονικό διάστημα μεταξύ 2 έως 6 εβδομάδων, έως ότου εκδηλωθούν τα συμπτώματα. Εντούτοις, αν έχει προηγηθεί πρωτύτερα μόλυνση του ατόμου από το ακάρι της ψώρας και επανεμφανιστεί η μόλυνση, τότε ο κνησμός εμφανίζεται συνήθως μέσα σε 1-3 ημέρες.
Το μικροσκοπικό άκαρι της ψώρας επιφέρει μια αλλεργική αντίδραση. Με αποτέλεσμα να προκαλείται έντονος κνησμός, ιδιαίτερα τις βραδινές ώρες. Μπορεί να είναι τόσο έντονος, ώστε ο ξενιστής να παραμείνει καθ’ όλη τη διάρκεια της νύχτας. Οι περισσότεροι άνθρωποι εμφανίζουν εξανθήματα, τα οποία έχουν ως αποτέλεσμα τη δημιουργία μικρών εξογκωμάτων στο δέρμα. Οι δερματικές παραμορφώσεις έχουν τη μορφή κοκκιώσεων στο δέρμα. Αρκετές φορές εμφανίζονται σπυράκια. Παράλληλα, ενδέχεται να δημιουργηθούν πληγές. Ως απόρροια του έντονου κνησμού κι ακολούθως να προκληθεί μόλυνση.
Όταν αναπτύσσεται στο άτομο μία σοβαρή μορφή της ψώρας, η λεγόμενη Νορβηγική ψώρα, τότε σχηματίζονται λέπια στην επιφάνεια του δέρματος. Αυτό συμβαίνει, διότι στη συγκεκριμένη μορφή της ψώρας υπάρχει πλήθος παρασίτων. Η Νορβηγική ψώρα εμφανίζεται συχνότερα σε άτομα που χαρακτηρίζονται από εξασθενημένο ανοσοποιητικό σύστημα εξαιτίας άλλων παθήσεων ή λόγω της λήψης ανοσοκατασταλτικών φαρμάκων.
Τρόποι μετάδοσης της Ψώρας
Η εξάπλωση της ψώρας καθίσταται δυνατή υπό συνθήκες συνωστισμού, όπου παρατηρείται στενή επαφή του σώματος μεταξύ των ατόμων. Στους ενήλικες, μεταδίδεται συνήθως κατά τη διάρκεια της σεξουαλικής επαφής. Επιπλέον, μπορεί να μεταδοθεί μέσω παρατεταμένης επαφής με μολυσμένα αντικείμενα, όπως είναι τα σεντόνια, τα έπιπλα ή τα ενδύματα.
Θεραπευτικές Προσεγγίσεις
Η θεραπευτική αντιμετώπιση της ψώρας χρειάζεται να ξεκινήσει κατόπιν της αρχικής διάγνωσης, προκειμένου να αποτραπεί η εξάπλωση των παρασίτων και συνίσταται στην εξάλειψη της μόλυνσης με τοπική εφαρμογή αντιπαρασιτικών φαρμάκων.
Ωστόσο, οι συμβατικές θεραπείες στηρίζονται στη μείωση των συμπτωμάτων των ασθενειών. Αυτά, όμως, στην πορεία επανεμφανίζονται και τα συνταγογραφούμενα φάρμακα προκαλούν ανεπιθύμητες παρενέργειες, με αποτέλεσμα να προκύπτουν περαιτέρω προβλήματα στο σώμα του ασθενούς.
Η σύγχρονη Ιατρική προσέγγιση, η οποία ερευνά τις πραγματικές αιτίες των Παρασιτικών Λοιμώξεων, εστιάζει στη βελτίωση της υγείας και στην αύξηση της ποιότητας ζωής των ασθενών. Χρησιμοποιεί τις πιο σύγχρονες θεραπείες και πρωτόκολλα και διαφοροποιείται ως προς την προσέγγιση στα εξής:
Διάγνωση
Ο ασθενής συμπληρώνει ένα ιατρικό ιστορικό, το οποίο εξετάζει το σύνολο των παραγόντων που ενοχοποιούνται ο καθένας ξεχωριστά ή σε συνδυασμό μεταξύ τους για Παρασιτικές Λοιμώξεις.
Επιπλέον, πραγματοποιούνται εξειδικευμένες μοριακές εξετάσεις, μέσα από τις οποίες ανευρίσκονται τα αίτια που προκαλούν τις Παρασιτικές λοιμώξεις, σε επίπεδο κυττάρου.
Θεραπευτική Αντιμετώπιση
Βάσει των ευρημάτων, διαμορφώνονται αποκλειστικά εξατομικευμένα ιατρικά πρωτόκολλα που αντιμετωπίζουν και αποκαθιστούν τα αίτια που προκαλούν την εκάστοτε λοίμωξη. Η αντιμετώπιση, δηλαδή, είναι αιτιολογική και όχι συμπτωματική. Οι ιατρικές αγωγές, που δίνονται, είναι εξατομικευμένες κι ο ασθενής τις προμηθεύεται από επιλεγμένα φαρμακεία.
Παρακολούθηση
Η πορεία της λοίμωξης εξετάζεται σε μηνιαία βάση και οι αγωγές παραμετροποιούνται με γνώμονα το σύνολο των συμπτωμάτων και άλλων βιοχημικών δεικτών. Με αυτή τη μέθοδο, βελτιστοποιείται ο χρόνος θεραπείας και επιτυγχάνεται το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα.
Καταλυτικό ρόλο στην αιτιολογική αυτή προσέγγιση και αντιμετώπιση των Παρασιτικών Λοιμώξεων παίζει η συμμόρφωση του ασθενούς στη θεραπευτική αγωγή. Χρειάζεται πειθαρχία και αυστηρή τήρηση του εκάστοτε εξατομικευμένου ιατρικού πρωτοκόλλου, καθώς και του συνόλου των οδηγιών που θα λαμβάνει από την Ιατρική Ομάδα.
