13 Μαρ ΣΜΝ – Θεραπεία & Ενίσχυση Ανοσοποιητικού

Σεξουαλικώς Μεταδιδόμενα Νοσήματα – Θεραπεία και Ενίσχυση του Ανοσοποιητικού συστήματος

Τι είναι τα Σεξουαλικώς Μεταδιδόμενα Νοσήματα;

Τα Σεξουαλικώς Μεταδιδόμενα Νοσήματα είναι λοιμώξεις ή νοσήματα που μεταδίδονται από άτομο σε άτομο κατά τη σεξουαλική επαφή, μέσω του στοματικού, του πρωκτικού ή/και του κολπικού σεξ. Μερικά απ’ αυτά µπορούν να µεταδοθούν µε απλή σωµατική επαφή, ενώ άλλα χρειάζονται πλήρη και στενή σεξουαλική επαφή. Άλλοι τρόποι μετάδοσης είναι μέσω του αίματος, κάθετα, από τη μητέρα στο μωρό.

Τα πιο συνήθη Σεξουαλικώς Μεταδιδόμενα Νοσήματα είναι η Τριχομοναδική Κολπίτιδα, οι Ψείρες του εφηβαίου, τα Χλαμύδια, η Ιογενής Ηπατίτιδα, η Ηπατίτιδα Β, η Ηπατίτιδα C, τα Κονδυλώματα, η Γονόρροια ή Βλεννόρροια, το HIV/AIDS, ο Έρπης των Γεννητικών Οργάνων, η Σύφιλη, η Βακτηριδιακή κολπίτιδα Gardenella και οι Κολπικοί μύκητες.

Κλινικά χαρακτηριστικά των ΣΜΝ

Τα συμπτώματα των ΣΜΝ είναι πολλά και διαφορετικά από άτομο σε άτομο. Σημαντικό χαρακτηριστικό των σεξουαλικώς μεταδιδόμενων νοσημάτων αποτελεί το γεγονός ότι αυτά αρκετές φορές δεν παρουσιάζουν συμπτώματα ή αυτά δεν εμφανίζονται άμεσα. Πολλά από αυτά, μάλιστα, παρουσιάζουν κοινά συμπτώματα, γεγονός που καθιστά δυσχερή τη διάγνωση τους. Τα πιο βασικά από αυτά περιλαμβάνουν την ασυνήθιστη έκκριση υγρών από τον κόλπο και το πέος, τον κνησμό και τα εξανθήματα ή τις πληγές πέριξ των γεννητικών οργάνων. Ταυτόχρονα, παρατηρείται έντονος πόνος ή αίσθηση καύσου κατά τη διάρκεια της σεξουαλικής επαφής ή της ούρησης.

Τρόποι Πρόληψης των ΣΜΝ

Η μετάδοση των σεξουαλικώς μεταδιδόμενων νοσημάτων καθίσταται πολύ εύκολη, ενώ η διάγνωση επιτυγχάνεται με μεγάλη δυσκολία και πολλές φορές η θεραπεία είναι ανέφικτη. Επομένως, είναι πασιφανές το γεγονός ότι η πρόληψη θεωρείται αδήριτη ανάγκη.

Ο πιο αποτελεσματικός τρόπος είναι η αποχή, δηλαδή η συστηματική και πλήρης αποφυγή της σεξουαλικής επαφής. Ταυτόχρονα, η μονογαμική σχέση μπορεί να χαρακτηριστεί ως η δεύτερη καλύτερη επιλογή. Μονογαμική θεωρείται η σχέση στην οποία τόσο ο άνδρας όσο και η γυναίκα είναι πιστοί ο ένας στον άλλον και δεν έχουν σεξουαλική επαφή με άλλο άτομο.

Το σεξ δε μπορεί ποτέ να είναι απόλυτα ασφαλές, ωστόσο ενδείκνυται το ασφαλέστερο σεξ για την πρόληψη των ΣΜΝ. Πρόκειται για έναν όρο, ο οποίος χρησιμοποιείται ευρέως, και καθορίζεται κυρίως από τη συμπεριφορά των ατόμων καθώς κι από άλλες παραμέτρους, όπως ο αριθμός των σεξουαλικών συντρόφων, οι σεξουαλικές πρακτικές, οι γενικές πρακτικές υγιεινής και ειδικότερα η συστηματική χρήση προφυλακτικού.

Ποια είναι η θεραπευτική αντιμετώπιση των ΣΜΝ;

Υπάρχουν διάφορα θεραπευτικά πρωτόκολλα για τα Σεξουαλικώς Μεταδιδόμενα νοσήματα. Αυτά περιλαμβάνουν την τοπική θεραπεία με επαλείψεις διαφόρων ουσιών, την κρυοθεραπεία, την καυτηρίαση, τη χρήση αντιβιοτικών φαρμάκων, την ηλεκτροδιαθερμία, τη χειρουργική αφαίρεση με λαβίδα βιοψίας, leep ή νυστέρι, τη διαθερμοπηξία και την αναίμακτη, καινοτόμο θεραπεία με CO2 Laser.

Συσχέτιση ανοσοποιητικού συστήματος και Σεξουαλικώς Μεταδιδόμενων νοσημάτων

Το αν μία μόλυνση από τον ιό που ευθύνεται για τα ΣΜΝ θα οδηγήσει σε ιογενή λοίμωξη εξαρτάται από το ανοσοποιητικό μας σύστημα. Αν οι άμυνες του οργανισμού υστερούν, τότε υπάρχει γενικότερα προδιάθεση να παρουσιαστούν διάφορα προβλήματα υγείας. Το ανοσοποιητικό σύστημα του οργανισμού παίζει βασικό ρόλο στο πώς θα εξελιχθεί ο ιός στον οργανισμό μας, σε περίπτωση μόλυνσης. Όσο πιο εξασθενημένο είναι το ανοσοποιητικό μας, τόσο μεγαλύτερος κίνδυνος υπάρχει να προκληθούν σοβαρά προβλήματα στα γεννητικά όργανα, εξαιτίας των Σεξουαλικώς Μεταδιδόμενων νοσημάτων, και να εμφανιστούν υποτροπές.

Αυτή η αλληλένδετη συσχέτιση μεταξύ του ανοσοποιητικού συστήματος και των ιών που προέρχονται από τα Σεξουαλικώς Μεταδιδόμενα νοσήματα εξηγείται από το γεγονός ότι το ανοσοποιητικό σύστημα είναι ικανό να κινητοποιεί όλους τους αμυντικούς μηχανισμούς, προκειμένου να εμποδίσει τον πολλαπλασιασμό του οποιουδήποτε ιού. Ακόμα κι αν αφαιρεθούν οι βλάβες, είναι απαραίτητο να ενισχυθεί ταυτόχρονα και το ανοσοποιητικό σύστημα. Το ιϊκό φορτίο που καλείται να αντιμετωπίσει ο οργανισμός μετά την εξάλειψη των δερματικών βλαβών είναι μικρότερο και καθίσταται ευκολότερο για το ανοσοποιητικό σύστημα να καταστείλει τους ιούς που παραμένουν στον οργανισμό μας. Επομένως, η ενδυνάμωση του ανοσοποιητικού συστήματος είναι φλέγον και ουσιαστικό ζήτημα, γιατί όταν αυτό είναι ισχυρό, η φλεγμονή καταστέλλεται και σπάνια παρατηρούνται υποτροπές.

Φυσικοί τρόποι ενίσχυσης του ανοσοποιητικού συστήματος

Πλέον, υπάρχουν Εξειδικευμένες εξετάσεις, οι οποίες απεικονίζουν με απόλυτη ακρίβεια την κατάσταση του ανοσοποιητικού μας συστήματος. Πρωταρχικά, το άτομο καλείται να συμπληρώσει ένα σύντομο ιστορικό, στο οποίο καταγράφονται ορισμένες συνήθειες του τρόπου ζωής, παραδείγματος χάρη αν καπνίζει ή πίνει και το πώς τρέφεται. Κατόπιν, πληροφορούμαστε από αυτές τις Εξειδικευμένες εξετάσεις για το αν λειτουργεί σωστά ή όχι το ανοσοποιητικό σύστημα του ατόμου. Επιπλέον, μέσα από τη διάγνωση, μπορεί να ανιχνευθεί η ύπαρξη τυχόν φλεγμονών, οι οποίες δε συνδράμουν στη σωστή λειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος.

Βάσει, λοιπόν, των διαγνωστικών ευρημάτων, διαμορφώνονται οι κατάλληλες θεραπείες, που ενδείκνυνται ανά περίπτωση, προκειμένου να ενισχυθεί το ανοσοποιητικό σύστημα και ακολούθως να μειωθούν οι πιθανότητες υποτροπής. Τα θεραπευτικά πρωτόκολλα διαμορφώνονται με σκοπό την ενίσχυση του ανοσοποιητικού συστήματος κι είναι εξατομικευμένα, γιατί προκύπτουν βάσει διάφορων παραγόντων, όπως το σημείο της βλάβης, η έκταση της, η ηλικία, οι συνήθειες των ατόμων και πολλά άλλα.

Χορηγούνται, λοιπόν, Εξατομικευμένες Ιατρικές Αγωγές, οι οποίες προμηθεύονται από επιλεγμένα φαρμακεία. Επίσης, το ανοσοποιητικό σύστημα μπορεί να ενισχυθεί με τη χορήγηση μείγματος (blend) μικροθρεπτικών συστατικών στο οποίο εμπεριέχονται όλα τα πολύτιμα θρεπτικά συστατικά που χρειάζεται ο οργανισμός, προκειμένου να ενδυναμωθεί το ανοσοποιητικό του σύστημα. Παράλληλα, αποκαθίσταται η ορμονική ισορροπία του οργανισμού και κατ’ αυτόν τον τρόπο, ενδυναμώνεται το ανοσοποιητικό σύστημα.

Ταυτόχρονα, είναι σημαντικό να τηρηθούν από την πλευρά του ατόμου ορισμένα πράγματα. Είναι επιτακτική ανάγκη η αποφυγή του άγχους, καθώς αυτό προκαλεί ορμονικές διαταραχές. Τα επίπεδα κορτιζόλης (ορμόνης του stress) αυξάνονται, με αποτέλεσμα να εξαντλείται η αδρεναλίνη στα επινεφρίδια μας. Τα κύτταρα υφίστανται μεταλλάξεις και το περιβάλλον του γίνεται νοσηρό και ευάλωτο. Επιπλέον, το κάπνισμα, όπως έχει αποδειχθεί σε πολλές μελέτες, καταστέλλει την ανοσία κυτταρικού τύπου. Επίσης, χρειάζεται επαρκής ύπνος, γιατί διαφορετικά μειώνονται τα επίπεδα μελατονίνης, με αποτέλεσμα να αυξάνονται τα καρκινικά κύτταρα και οι κιρκάδιοι ρυθμοί των επιπέδων ορμονών μας να συνθλίβονται.

Σε κάθε περίπτωση, η χορήγηση ενός Εξατομικευμένου Ιατρικού πρωτοκόλλου, το οποίο θα διαμορφώνεται με σκοπό την ενίσχυση του ανοσοποιητικού συστήματος, έχει μεγάλη σπουδαιότητα. Η κατάσταση της υγείας του ανοσοποιητικού συστήματος του ατόμου ελέγχεται ανά τακτά χρονικά διαστήματα. Μέσω αυτών των μεθόδων, ενισχύεται η αμυντική ικανότητα του οργανισμού, περιορίζεται σημαντικά η πιθανότητα επανεμφάνισης των ιών που προκαλούν τα Σεξουαλικώς Μεταδιδόμενα νοσήματα και μειώνεται ο κίνδυνος υποτροπής των κλινικών βλαβών που προκαλούνται, εξαιτίας των συγκεκριμένων ιών.

References:

1. GBD 2015 Disease and Injury Incidence and Prevalence, Collaborators (8 October 2016). “Global, regional, and national incidence, prevalence, and years lived with disability for 310 diseases and injuries, 1990–2015: a systematic analysis for the Global Burden of Disease Study 2015”. Lancet. 388 (10053): 1545–1602. doi:10.1016/S0140-6736(16)31678-6. PMC 5055577. PMID 27733282.
2. GBD 2015 Mortality and Causes of Death, Collaborators (8 October 2016). “Global, regional, and national life expectancy, all-cause mortality, and cause-specific mortality for 249 causes of death, 1980–2015: a systematic analysis for the Global Burden of Disease Study 2015”. Lancet. 388 (10053): 1459–1544. doi:10.1016/s0140-6736(16)31012-1. PMC 5388903. PMID 27733281.
3. “Sexually transmitted infections”. womenshealth.gov. 22 February 2017. Retrieved 8 December 2017. This article incorporates text from this source, which is in the public domain.
4. Murray PR, Rosenthal KS, Pfaller MA (2013). Medical microbiology (7th ed.). St. Louis, MO: Mosby. p. 418. ISBN 978-0-323-08692-9. Archived from the original on 1 December 2015.
5. Goering, Richard V. (2012). Mims’ medical microbiology (5th ed.). Edinburgh: Saunders. p. 245. ISBN 978-0-7234-3601-0.
6. “Preventing Mother-to-Child Transmission of HIV”. HIV.gov. 15 May 2017. Retrieved 8 December 2017.
7. International technical guidance on sexuality education: An evidence-informed approach (PDF). Paris: UNESCO. 2018. p. 28. ISBN 978-92-3-100259-5.
8. Centers for Disease Control Prevention (2012). “Update to CDC’s Sexually transmitted diseases treatment guidelines, 2010: Oral cephalosporins no longer a recommended treatment for gonococcal infections”. Morbidity and Mortality Weekly Report. 61 (31): 590–94. PMID 22874837.